داشتن یک وبلاگ شخصی، جایی که بتونی درباره افکارت، تجربیاتت و احساست بنویسی، مسئله ای بود که از چندی پیش بهش فکر میکردم. همیشه جایی بوده که بنویسم، فقط برای خودم بنویسم؛ اما این کافی نبود. گاهی دوست داری آدمایی که نمیشناسنت افکارت رو بخونند و دربارش اظهار نظر کنند. درباره تو و اون زوایایی از تو که شاید هیچوقت بروزشون ندی. یه فرصت خوب واسه اینکه همه لایه های درونیت و دونه دونه بکشی بیرون.
۱ نظر:
وقتی می نویسی خالی میشی
می میری با یک نفر، زنده میشی و دوباره . . . زندگی می کنی
ارسال یک نظر